Hieronder staat alvast het begin van mijn verhaal... er gaat nog meer komen!

De eerste keer Rusland (September 2007)

Visum

Help! Ik ga naar Rusland en ik heb een visum nodig!

Dat waren de woorden die het eerst bij mij opkwamen toen ik besloten had om samen met een vriend naar Rusland te reizen. Na eerst talloze websites geraadpleegd te hebben om hier informatie over te krijgen heb ik ook de hulp ingeschakeld van mijn russische vriend(inn)en. Een website vertelde mij dat ik een uitnodiging moest hebben uit Rusland, van een hotel of een persoonlijke uitnodiging. Nu was dit gelukkig geen probleem omdat ik daar dus bekenden heb.

Wij hadden het vliegticket (vliegen via Dusseldorf) al van tevoren geboekt, dus alleen nog even het visum regelen en wegwezen maar. Helaas bleek dit toch nog wat tegen te vallen.

Zelf had ik namelijk nog een ID kaart en geen paspoort, wat dus nodig is om Rusland binnen te komen. Aangezien de tijd ging dringen moest ik een spoedpaspoort aanvragen en jawel, ook dubbele kosten!

Na alle benodigde papieren, ook de uitnodigingen uit Rusland, geregeld te hebben moesten we dus ook haast maken met het aanvragen van het visum. Uiteindelijk konden we het visum een dag voor vertrek ophalen en konden we eindelijk opgelucht ademhalen, de reis kan beginnen!

Aankomst

Rijdend op de Duitse Autobahn richting Dusseldorf Airport kreeg ik toch echt wel het gevoel dat Rusland dichterbij kwam. Vliegen via Dusseldorf was overigens een stuk goedkoper (+/- €280) dan vanuit Nederland. Na de goede vlucht met Air Berlin, landden we op vliegveld Domodedovo. Het sprookje begon al bij de douane, heel streng kijkende dames en heren die geen woord engels spreken. Bij aankomst moet je een formuliertje invullen met de nodige gegevens, uiteraard was dit volgens de vrouwelijke beambte de eerste keer niet goed, waarna ik bij de tweede poging wel door kon lopen. Dit meegemaakt te hebben in een chaos van mensen was ik al lang blij dat mijn koffer op de band verscheen.

We zouden opgehaald worden door onze Russische vrienden Oleg en Yulia. Ik heb nog nooit zoveel mensen zien wachten achter de deuren van de bagageband, hoe gaan we ze ooit vinden? Na vijf keer een taxi aangeboden gekregen te hebben zagen we ze gelukkig staan en konden we uit de mensenmassa richting de auto. Tijdens de vlucht dachten we opgehaald te worden in een Lada met 3 wielen en een lekkend dak. Gelukkig bleek het een degelijke Ford Focus.

Na een toch wel vermoeiende reis dachten we lekker snel aan te komen bij het huis van Katya, waar we samen met Yulia drie nachten zouden blijven. Na anderhalf uur rijden bood Oleg ons nog even aan om snel het centrum van Moskou vanuit de auto te laten zien. Natuurlijk zeiden we ja, niet wetende dat hier nog eens 1,5 uur bij kwamen omdat het gewoon heel druk was op de wegen, iets dat altijd en overal zo is daar, ongeacht het tijdstip. Na een glimp van het Kremlin gezien te hebben reden we richting het huis, waar ik mijn hongerige maag kon vullen met salade, kip, aardappelpuree en Martini. Het mooie aan Rusland is dat je er tot laat in de nacht, in een klein kioskje op bijna elke hoek van de straat, nog wat drank en andere dingen als snoep en sigaretten kan kopen. Uiteraard even langsgelopen en een lekkere halve liter bier genomen want dat is hier, zo leek het, de standaard.

Rode plein & de Metro

Planning voor de volgende dag: Het Rode Plein! Dit wilde ik heel graag zien en dit mag je natuurlijk niet missen als je in Moskou bent. Het was ook de eerste keer dat ik de metro in Moskou meemaakte. De metro in Moskou is een geval apart, alleen al van de plattegrond raakte ik de weg kwijt (177 stations en 12 lijnen). Zonder rus bij ons hadden we dan ook niet ver gekomen denk ik. Ook omdat echt alles in het Russisch staat geschreven. Heel veel mensen en hele mooie metrostations, dat is een ding dat zeker is. Binnen een minuut staat het hele peron vol en binnen een minuut is ook iedereen weer weg. Haast haast haast, ook met in- en uitstappen moet je soms vechten anders blijf je staan. Probeer dan ook zo min mogelijk met je koffer te reizen want dat is pas echt een drama. Het viel me ook op dat je elkaar bijna niet kunt verstaan in de metro omdat hij zo hard gaat en ook heel veel herrie maakt. Niet gek opkijken als het licht even wegvalt want dat is normaal heb ik me laten vertellen. Net als op de weg duurt het in de metro wel even voordat je op de plaats van bestemming bent. Niet door de snelheid van de metro maar door de lange afstanden in Moskou.

Daar waren we de dan, bijna op het rode plein, maar eerst moet je nog een poort door. Normaal geen probleem maar nu moest meneer de agent ineens onze papieren zien, waarom uitgerekend wij? Omdat wij in onze aanvraag hadden aangegeven dat we sliepen in hotel Cosmos, maar dit eigenlijk niet deden en wij onszelf niet geregistreerd hadden in Moskou (wat officieel wel moet), konden we misschien nog wat problemen krijgen. Meneer de agent deed gelukkig niet moeilijk, maar vanaf dat moment wist ik wel dat je hier geen grappen hoeft te maken met deze mannen.

Dan sta je ineens op het rode plein, dat voelt heel vreemd omdat je er zo naar uitgekeken hebt en je het al veel gezien hebt op televisie. Het eerste ‘gebouw' dat me opviel was uiteraard de Sint-Basiliuskathedraal die recht voor je staat met aan de rechterkant een deel van het grote Kremlin en als je naar links kijkt zie je het winkelcentrum GUM. Voor de muur van het Kremlin is de ingang van het Mausoleum waar Lenin ligt.

De buitenkant van de kathedraal vond ik mooier dan de binnenkant, maar toch wel even leuk om binnen te zijn geweest.